Explanada de España: een wandeling door de tijd met haar verleden en haar heden.
"Alicante is een stad die haar lichaam achteloos leek aan te bieden, landinwaarts uitgestrekt, in de schaduw, haar gezicht naar de zon gekeerd, leunend op twee armen, kijkend naar de zee. De met palmen omzoomde promenade is het gezicht en vormt het plezier en de rust voor de bezoeker; in Alicante zijn is op de Explanada zijn en om daar te zitten"
Juan Gil Albert
De enthousiaste patriot Don Salvador Barberá, die sinds 1845 de gewoonte van andere liberalen voortzet om de nagedachtenis van de martelaren te eren, gooide verschillende boeketten bloemen op de rotonde die tegenover de straat Bilbao lag, in de nieuw gebouwde Paseo de Olalde, met in het midden een houten bord met daarop geschreven: "Paseo de los Martires de la Libertad"
Francisco Montero Perez,
De Explanada de España, de oude verdedigingslinie van de stad en beschermd door het bastion van San Carlos, kreeg in de 19e eeuw zijn huidige gezicht. Cafés, herbergen, hotels en etablissementen voor reders, verlevendigden het leven van deze plek. Er deden zich echter ook onaangename momenten voor, maar daar later meer erover.
Wat ooit de Malecón de Alicante was, en volgens de plannen van de gemeentelijk architect José Guardiola Picó, werd een explanada gebouwd, met enkele tuinen, dankzij het initiatief van de burgerlijke gouverneur, Perfecto Manuel de Olalde, en de burgemeester constitutionele Juan Bonanza Roca. De oorspronkelijke naam was "Paseo de Olalde" , ter ere van de gouverneur.
Het was het jaar 1830 en de autoriteiten wilden eindelijk wat orde scheppen in Alicante. Het was een beetje een toevalstreffer, omdat ze ontdekten dat door het egaliseren van het laadperron, er ruimte over was voor de haven en omdat deze ruimte niet werd gebruikt besloten ze van die ruimte een eenvoudige wandelpad te maken.
We springen dan naar het jaar van genade van 1868. Na de september, de Revolutionaire Junta van Alicante, onder de voorzitterschap van Tomás España stemde ermee in «de aangegeven plaats de naam "Paseo de los Martyrs of Liberty", te geven waarmee de naam die eraan is gegeven door de eerder genoemde patriot Salvador Barberá wettelijk werdt bekrachtigd .
Zoals men zich zal herinneren, in 1844, op de Malecón werden vierentwintig van de meest actieve deelnemers aan de progressieve opstand neergeschoten, waaronder de bijna mythische politie-kolonel, Pantaleón Boné.
Zo kreeg de plaats tussen de huidige Plaza del Mar naar het oude fort van San Carlos, ter hoogte van Plaza de Gabriel Miró,de achtereenvolgende de namen Malecón, Paseo de Olalde, Paseo de los Mártires en eindelijk Explanada de España .
Deze plaats met tegels van verschillende kleuren fleurde de Explanada op, in de jaren 1958 en 1959. De bestrating, verslechterde zo na zeven decennia, dat de toenmalige burgemeester, Ángel Maan, herstelwerkzaamheden liet uitvoeren.
De vier rijen palmbomen die deel uitmaken van de Esplanade zijn sinds het begin een echt probleem geweest voor het behoud ervan. De grote en robuuste wortels kromden de driekleurige bestrating in de vorm van authentieke verkeersdrempels. Dit leidde tot een absurde discussie over de vraag of een ander type plant decoratie moest worden geprobeerd, om de verstoring door palmbomen te voorkomen. Ik denk dat er zelfs vandaag nog mensen zijn die blijven lachen om het gekke voorstel...
Wandelen op de Esplanade in Alicante zonder palmbomen, onvoorstelbaar?
Geen grapje. Omdat verwijderen geen optie was, moesten de beschadigde tegels eens in de zoveel jaar worden opgetild, de wortels gesnoeid en opnieuw bestraat worden. Er was geen andere keuze. De Esplanade vereiste regelmatig facelifts om er fantastisch uit te blijven zien.
De Explanade is ongeveer 500 meter lang en lijkt zich een halve mijl verder uit te strekken door het Parque de Canalejas. Het echte sterke punt van deze wandeling zijn niet de palmbomen, noch de nabijheid van de haven, noch de uitzichten, noch de bijzondere gebouwen die ermee gepaard gaan, noch de terrassen...
Nee. Wat deze wandeling echt speciaal maakt, is het wandelpad. met zijn prachtige mozaïek van zo'n 6,5 miljoen vierkante tegels in drie kleuren: Alicante Red (doffe scharlaken, gebeitst in zacht wit). Ivoor crème en Negro Marquina (blauwachtig zwart). Dit mozaïek imiteert de golven van de Middellandse Zee.
De uitzichten zijn indrukwekkend, uniek en spectaculair: in het noorden het kasteel van Santa Bárbara , in het oosten de jachthaven en de handelshaven van Alicante, in het zuiden het Canalejas-park (een wandeling waar de zon nauwelijks doordringt, dankzij de enorme ficus ) en in het westen de Casa Carbonell (reden voor aanbidding voor zijn koepels die naar de hemel wijzen).
Het Monument voor de Martelaren van de Vrijheid is vandaag volledig verdwenen
Een curiositeit. Dat was en is de faam van deze wandeling die voorkomt in een van de strofen van het volkslied van Alicante: " É s la millor terra del món, així un poeta 'eu' va dir. 'En' el passeig del Malecó no haur à qui kan concurreren"
De waarheid is dat de inwoners van Alicante zich de stad zonder de Explanada niet meer kunnen voorstellen; zonder zijn kraampjes, zijn stoelen en zijn mozaïek. Het is noodzakelijk, evenals origineel, oprecht, spectaculair, bewonderenswaardig, kleurrijk, briljant en eenvoudig. Niet meer of minder.
ZORG DAT JE JE REIS NAAR ALICANTE NOOIT VERGEET
SPAANS NIEUWS IN HET NEDERLANDS VIND JE HIER
WAT GAAN WE ONDERNEMEN IN ALICANTE
MISSCHIEN OOK INTERESSANT :